'Somewhere in the middle'
Je staat in het midden van twee kanten en je moet kiezen. Als je de ene kant opgaat, verlies je de andere en andersom. Je hebt altijd verlies… Rokje of broek? Thuis of uit eten? Op tijd naar bed of vroeg op staan? Bloemen of chocolade? Zwart of wit?
Keuzes maken. Ik denk een van de lastigste dingen in het leven. Je hebt twee mogelijkheden en meestal kan je er maar een kiezen. Als ik moet kiezen tussen een avond voetbal kijken en een avond schrijven, dat is de keuze snel gemaakt: schrijven. Maar als familie, vrienden bij die voetbal zitten, dan is de keuze toch al lastiger.
Iedereen in het leven moet keuzes maken en de een doet dit makkelijker dan de ander. Ikzelf maak vrij gemakkelijk keuzes. Het ligt er natuurlijk wel aan wat voor soort mogelijkheden er zijn. Als mij de keuze wordt voorgelegd: bloemen of chocolade en ik moet kiezen… Dan kan ik dat echt niet. Als ik bloemen kies, mis ik de chocolade en als ik chocolade kies, mis ik bloemen! Dan is de vraag, met welk verlies kan ik het beste mee omgaan. Of waar zal ik het meeste van genieten?
Oké, dan is dit nog een voorbeeld waar sommige mensen zich bepaald niet druk om maken. Dan heb je ook nog de grotere keuzes die je moet maken in het leven. Is dit wel of niet de ware? Waar wil ik wonen? Ga ik leren voor dat tentamen? Waar ga ik werken? Samenwonen of trouwen? En als morgen de bloemen en chocolade in de aanbieding zijn en ik mag maar een ding meenemen: wat neem ik mee!? Misschien moet ik nu het laatste punt maar even laten liggen. Maar ik wil er wel mee aangeven, dat voor iedereen verschillende grote keuzes zijn. Je hebt denk ik wel gewoon de basis beslissingen die je moet nemen in je leven. Maar de buurvrouw gaat hier misschien anders mee om dan jij of maakt zich hier niet zo druk om.
Wat als je nu echt geen keuze kan maken? Wat als je maar in het midden blijft staan en het leven gewoon doorgaat? Ga je dan een muntje opgooien of doe je iene-miene-mutte? Of probeer je hoe dan ook een keuze te maken?
Wat mij dan opvalt is dat mensen dingen gaan afwegen; de voor- en nadelen opschrijven of bespreken met een vriend. Als je dan zo’n lijst hebt gemaakt dan kijk je wat voor jou het belangrijkste of juist het minst belangrijke is. Uiteindelijk hoop je dan toch een beslissing te kunnen nemen.
En dan, is de afweging alsnog niet gelukt. We hebben er al met al onze verstand en gedachten naar gekeken, maar het heeft niet geholpen. Naar mijn idee mist hier een grote factor: gevoel. Waarom moeten we altijd maar rijtjes en lijstjes maken om uit een keuze te kunnen komen? We moeten zoveel keuzes maken en beslissingen nemen, als wij daar elke dag een lijstje van moeten maken… Kunnen we niet doen wat het beste voelt? Kunnen we niet wat spontaner of ineens impulsief een keuze maken? Even niet kijken naar de gevolgen, maar kijken naar de basis van onszelf: ons gevoel. Maar dan moeten we onszelf, als het achteraf de verkeerde beslissing was, niet op onze kop geven omdat we niet goed hadden nagedacht over de keuze en dat is lastig.
Gelukkig krijg (of koop) ik vaak bloemen én chocolade, dan hoef ik daar geen lijstjes, rijtjes, afwegingen of een keuze in te maken.
