Alegría!
Alegria, oftewel blijdschap, vreugde! Een paar dagen voor Oud en Nieuw was ik chagrijnig en niet een klein beetje ook. Helemaal geen alegria. We hadden net het kerstdiner op en die was heerlijk. Maar ’s avonds voelde ik mij net een opvulpop. Het gevoel dat ik alleen maar aan het eten was en niets deed aan beweging. Je kent het wel, dat gevoel dat je krijgt na alle feestdagen in december. Het gevoel dat je werkelijk kilo’s aankomt. Mijn vriend probeerde mij een beetje op te vrolijken, maar ook uit te dagen dat de kilo’s er wel snel af zullen gaan. Ik zei dat de kilo’s bij mij er sneller af zullen gaan dan bij hem. Hij zei weer van niet. We voelde allebei een uitdaging aankomen. Dus besloten wij om er een weddenschap van te maken. Wie vanaf 1 januari tot 1 april het meeste kan afvallen. Om 23:59 op oudejaarsavond aten wij ons laatste ongezonde snack, een oliebol. En toen het vuurwerk de lucht inging, startte onze weddenschap.
Oke, ik moet dit goed gaan aanpakken. Want ik wil natuurlijk winnen. Dit moet ik niet zo aanpakken als de vorige dieetjes die ik gevolgd heb, dacht ik. Gezond eten en meer bewegen. Maar goed ik ken mijzelf, dat bewegen schiet er soms nog wel eens bij in. Ik zocht op internet naar tips voor leuke sporten of activiteiten en ik kwam al snel bij Zumba. Via marktplaats een paar dvd’s besteld en ze waren binnen een paar dagen in huis. Het bewegen kon beginnen.
Niet dus, gelijk in de eerste week van de weddenschap werd ik ziek. Ik had een behoorlijke griep te pakken. Was ik eindelijk eens gemotiveerd om echt te beginnen en te bewegen, kon en mocht ik niets doen. Maar zoals jullie weten komt er ook behoorlijk wat uit als je echt de griep te pakken hebt. Na de eerste week volgde een weegmoment. Ik schrok! Ik was afgevallen. Gelijk de eerste week was ik al 3,8 kilo kwijt. Of het nu door mijn griep of mijn sterke motivatie kwam, geen idee. Maar afgevallen was ik al wel.
De weken volgden, de chocolade ging aan mijn neus voorbij en ik viel meer af. Op een gegeven moment kom je op een punt waarop het moeilijk gaat worden. Verjaardagen, feestjes en leuke uitjes. Eerst, als ik een dieet volgde, zat ik dan alleen bij die verjaardag zielig op één nootje te knabbelen, bij wijze van spreken. Maar nu zat er iemand naast mij die mij motiveerde om geen stuk taart te nemen bijvoorbeeld. Ik motiveerde mijn vriend natuurlijk ook om goed bezig te blijven.
Samen afvallen is echt een stuk gemakkelijker. Je kan en blijft elkaar motiveren om gezond en actief bezig te blijven en steunt elkaar als je trek in iets lekkers (meestal ongezond) hebt. Als je hoort dat de ander meer is afgevallen dan jij, dan motiveer je jezelf weer om er een betere week van te maken. Dit heeft mij in ieder geval echt geholpen.
Toen we na een tijdje afvallen wat kilo’s kwijt waren, gingen we samen winkelen en kijken of we al een andere maat aan konden. En wat is dan leuker om erachter te komen dat je een broekmaat kleiner hebt! Voor mijn hobby, bakken was het soms wel lastig. Want ik wil heel graag bakken en mooie, lekkere creaties maken. Maar daar snoep je sneller bij. Want je wil wel je eigen cake of taart proeven? Toch heeft het afvallen niet in de weg gestaan afgelopen maanden. Het is alleen soms even opnieuw aftasten, wat kan je wel of beter niet eten?
Oh en het sporten. Ja dat blijft nog steeds een leerpunt voor mij. Maar ik ben al wel actiever geworden. Verschillende Zumba lessen gevolgd, gewoon in mijn kamer. Daarnaast de gezellige wandeltochten met mijn vriend en af en toe zwemmen.
Ondertussen is het bijna 1 april en ben ik bijna 10 kilo kwijt. Ik had werkelijk niet verwacht dat ik door een weddenschap met mijn vriend zoveel zal afvallen. Dit is mij nog nooit gelukt. Maar door de motivatie en elkaars steun in het afvallen, gaat het beter en bouw je gelijk positief en gezond aan je relatie!
Dus Alegría, wat ben ik blij dat ik deze weddenschap ben aangegaan!
